Gentse Feesten dag 10

Op deze laatste dag van de Gentse Feesten planden we slechts drie groepen in onze namiddag en avond. Het is deze week meermaals gebleken dat plannen maken en opvolgen ons niet zo best lukt. Niet geheel tegen onze zin.

Allereerst wilden we om 16.00 op de Korenmarkt meer bepaald naar Stunning Suzy. Het is altijd een beetje thuiskomen in Gent hoorden we bij aankomst, Joep de bassist, van de band zeggen. Meer dan een half decennia staan ze hier op onze Gentse podia en dat kan maar één ding betekenen. Ze zijn steengoed en ze komen graag terug. Stunning Suzy is een classic rock coverband afkomstig uit zuidoosten van Nederland. Met een niets aflatende energie beuken zangeres Karin Hoeben en band op de Korenmarkt in maar wij zijn niet van een kleintje vervaard en is voor ons een makkie. Tenslotte zijn we Gentenaars, niet? Op het menu stonden overbekende hits van "Lets Zeppelin", "Deep Purple", "Uriah Heep", "The Rolling Stones", "The Sweet", "The Who", "Joe Walsh" en zo verder. Heel wat top rocknummers en moet het mag gezegd zijn, Stunning Suzy doet dit met een verbazende precisie en gedrevenheid. We misten wel de 2^e gitarist Bryan Bos dit jaar. Ook toetsenist Joris Janssen is er niet meer bij en maakte plaats voor Ray Groothuis op Hammondorgel. Iets wat de band extra mogelijkheden geeft. Denk bvb maar aan Deep Purple nummers. Het was Ray’s vuurdoop met Stunnig Suzy, eentje die zeker geslaagd mag genoemd worden. Naast zangeres Karin Hoeben zagen we ook haar man Gijs (gitaar), Joep Vullings (bas), Niels Van Lierop (drum) en nieuwkomer Ray Groothuis. Een perfecte band voor een rockfeestje.

Een band die we zeker wilden zien, voornamelijk omdat we nogal Johnny Cash fans zijn, was The Man in black. Je begrijpt het al The Man in black is een Johnny Cash tribute band en brengt uitsluitends liedjes van deze laatste maar ook van June Carter diens vrouw. Normaal is deze tribute band slechts een trio maar voor deze gelegenheid op het St Baafsplein werd de band bijgestaan door contrabassist Karel Algoed en drumster Annebelle Dewitte. De diepe warme stem van Geert Bouckaert ligt we heel dicht bij die van Johnny Cash. Ook de typische Cash geluiden op zowel elektrische als akoestische gitaar zijn er allemaal aangevuld door zangeres Charlotte De Mey die de rol van June Carter voortreffelijk op zich nam. Tussendoor staat Geert zichzelf ook nog eens bij op mondharmonica.The man in black brengt een overzicht van de carrière van de één van de grootste countryzangers met een twintigtal hits. Alleen jammer dat onze favoriet “Hurt” en één van Cash’s laatste hits er niet tussen zat. Verrassing achteraf in een gesprek met zanger Geert Brouckaert dat hij op de Muide woont en ze hem wel eens “de Johnny Cash van de Muije“ durven te noemen. Bij de één is het een beetje thuiskomen, bij de ander een thuismatch. Het moet hier toch goed zijn in Gent.

Door enkele toevalligheden werden de plannen omgegooid en  bleven we op St Baafs voor de “next act” Lapdogz genaamd. Lapdogz is een nevenproject zeg maar van Gents muzikant/entertainer Kurt Burgelman meest gekend van Biezebaaze en Partie Party. De band zou ongeveer anderhalf jaar terug ontstaan zijn en telt nu vijf topmuzikanten. Na eind vorig jaar hun première in theather Scala gevierd te hebben brachten ze een half jaar terug een eerste  CD “In living color” uit. Lapdogz brengt, zoals ze zelf zeggen, Engelstalige pop rocksong met een hoek af maar daar zijn we niet echt akkoord mee. Volgens ons is die hoek er nog steeds aan in die mooie rocky songs wanneer we naar de CD luisteren.

Lapdogz wisselt gekende covers af met eigen werk. "Sweet home Alabama", "Sweet child of mine", de eerste single “Barcelona” kwamen al snel aan bod waarna we ook konden geniet van Twoo Evils. Een aparte bewerking van de The Police song “Roxanne” en misschien was hier wel “een hoek af” maar toch mooi. Een door het publiek duidelijk gesmaakt optreden. De bandleden naast Kurt Burgelman
waren Katleen Van den Bossche (zang), Tom Kullmann (gitarist), Gunther "Gunnie" Callewaert (Hammond orgel) en Jen Bernon  (drum).

Als laatste en zeker niet de minste van de dag was de uit Engeland overgekomen Queen tribute band. Killer Queen genaamd. Dat dit hun derde optreden op het Sint Baafsplein zal wel niemand verbazen en we vragen ons nu reeds af hoe het zit met volgend jaar omdat ze in 2020 hun 20 jarig bestaan viert. Killer Queen omschrijven is niet moeilijk, ze zijn zowat de beste Queen tribute van gans Europa en toeren dan ook van het ene land naar het andere. St Baafsplein kreeg wat het ervan verwachtte. Een wervelende show met de meeste hits op een plateau aangeboden, soms een medley van enkele hits, soms de hits apart. De band probeert en slaagt erin de werkelijkheid zoveel mogelijk te benaderen zowel op visueel als muzikaal gebied. Echt top en een waar genot om zoveel favoriete Queen songs op dergelijke wijze in een non-stop show mee te maken. En toen, toen gingen we naar huis met “We are the champions” dat bleef nazinderen.

Klik op de videolink hieronder voor een fotoreportage

Artikel en foto’s: De Clercq Marc