Wie “Proche Kermis” zegt, zegt The Wizards. Wie The Wizards zegt, zegt topcoverband garant voor een keihard en leuk rockfeestje. Combineer dit “klein orkest dat enkel speelt als ’t past” met één van onze Vlaamse grootheden Frank Vander Linden “7 pintjes voor ’t orkest” en je weet dat dit meer dan een leuk feest wordt.

Naar jaarlijkse gewoonte is er tijdens de kermis in de Bankveldstraat te Grembergen, naast andere activiteiten, op de vooravond van ”Half Oogst” (OLV Hemelvaart) een live optreden in de grote tent. Daarbij kijkt men met regelmaat naar plaatselijke bands. Zo zijn The Wizards daar regelmatig te gast. Niettegenstaande dit vijftal garant staat voor geslaagde rockavond zoekt men toch naar “iets” meer zoals we in het verleden daar ook Guy Swinnen als gast zagen. Wie dacht dat het met de voormalige leader van The Scabs niet beter kon had het behoorlijk mis. Dit jaar “infiltreerde” een andere Belgische grootheid Frank Vander Linden de "kern" van The Wizards voor, wat later zou blijken, een legendarisch optreden.

Een mens in de mens

Frank Vander Linden, een singer/songwriter die het vooral houd bij Vlaamstalige rockmuziek met eenvoudige en sublieme teksten. Hij treed zowel solo op als met de overbekende “De Mens” en legt daarbij de lat in ons landje een paar treden hoger. Zo werd hij voor velen een voorbeeld en held maar blijft toch de eenvoud zelve.

Frank Vander Linden is een muzikant, verteller in hart en nieren en doet dit reeds meer dan dertig jaar solo en 20 jaar parallel met zijn rockgroep De Mens. Niet verwonderlijk staan er een reeks albums, EP’s , mini CD’s op zijn naam en legt samen met zijn live optredens de lat heel hoog tussen de Vlaamse weiden en akkers in ons landje. Bij zowel de schrijvende als gesproken pers is men het erover eens Frank Vander Linden is één van Vlaanderens grootmeesters.

Optreden

Daden zijn zinloos als ze geen hoger doel hebben moeten ze ook bij The Wizards gedacht hebben. Direct er vol tegenaan gaan en de ganse tent op de knieën krijgen was het hoger doel en zo geschiedde.

Nick Lowe’s “Half a boy half a man” zette de toon meteen gevolgd door andere meebrullers zoals "Black is black", "I put a spell on you", "Gimme some lovin", "I’m a believer" en "Helter Skelter" waarin Leadzanger Pieter Depoullion voluit ging tot ieders vreugde, genot en verbazing. De “zeven pintjes voor ‘t orkest” werden gevolgd  door The Animals, Golden Earring, Traveling Wilbury’s plus een GSM lichtjes moment met Willie Nelson’s “Always on my mind”. Met “LA Woman”, “Some kind of wonderfull” en een tweede The Doors nummer “Roadhouse Blues” sloot men dit eerste deel af. Onmiddellijk vervolgde Frank Vander Linden, gesteund door The Wizards, de avond. Op de eerste akkoorden van “Waar is de liefde” ging iedereen uit de bol gevolgd door “Seks verandert alles”. Met een resem van zijn Engelstalige rockfavorieten vervolgde Frank het optreden. “Like a hurricane”, “Dancing in the dark”, “Gloria”, “The Passenger” en onze favoriet David Bowie nummer "Jean Genie" die hij lachend met een Gin Tonic in de hand Gin Genie noemde.

Opnieuw en zoals verwacht konden er nog een paar De Mens songs bij “Dit is mijn huis” (was het ook voor één avond). Een man-alleen-met-gitaar moment waar het kippenvel meermaals terugkwam, dit met de overbekende hit Irene. Wondermooie en sentimentele momenten. We kregen nog het verfrissend ritmisch “Ergens onderweg”, het rocky meeslepende “En in Gent” waarna de hele groep afsloot op gekende manier “Rockin in the free world”. En dat deden we.

Klik hier voor het fotoalbum

Artikel en foto’s: Marc de Clercq

We herinneren ons nog goed de tijden toen de Fonnefeesten werden gehouden aan de Vismijn maar tijden veranderen, niet altijd ten goede maar deze keer wel. De organisatoren blijven trouw aan dit festival dat gratis moet blijven. De laatste jaren is dit tot een waar en respectabel event uitgegroeid met dagelijks flink wat uitstekende bands.

Steven Troch Band

Steven Troch gaat al een heel eind terug in de geschiedenis als muzikant en blues liefhebber. Niettegenstaande hij ook andere instrumenten bespeelt koos Steven voornamelijk zijn carrière op te bouwen met zijn stem en mondharmonica. Door de jaren heen (en nog steeds) trad Steven op als gast in verschillende bands tot hij zijn eigen band oprichtte. Met een eigen draai brengt deze Mechelaar zijn roots en blues muziek met een sterke knipoog naar onder andere de Chicago blues. Steven Troch is tevens songwriter, het zal dan ook niemand verbazen dat hij reeds een respectabel aantal CD’s op zijn naam heeft staan. Grote meneren laten zich omringen door een kruim aan muzikanten, dat is ook niet anders bij deze meneer al zagen we deze keer niet de vaste gitarist Matt T Mahony. Liesbeth Sprangers (bas), Dennis De Gier (drums), Steven Van der Nat (gitaar) en Ilja De Neve op keys vervolledigden deze topband. Het publiek in het Prinses Josephine-Charlotte park was duidelijk in hun nopjes met de band. Steven, die met een stem als een klok en een passioneel enthousiasme, iedereen deed meesleepte in zowel zijn eigen werk als de covers. Een knap staaltjes Belgische blues.

Harlem Lake

We have a winner. In 2022 won dit Nederlands kwartet de EBC of European Blues Challenge met overmacht en dat is referentie genoeg.

Pianist Dave Warmerdam richtte, zo’n 5 jaar terug, deze bluesband op met als oorspronkelijke naam de "Dave Warmerdam Band". Dit nadat hij heel wat lovende kritieken kreeg op de Internationale Blues Challenge in 2017 in Miami. Daarvoor haalde Dave er zangeres Janne Timmer en gitarist Sonny Ray van de Berg erbij die tot op heden de kern van de groep uitmaken. Later veranderde men de naam in Harlem Lake, een referentie naar hun geboorteplaatsen Haarlemmermeer. Na een eerste album “A fool’s Paradise Volume 1” (2019) brachten ze vorig jaar hun tweede cd uit nl het live album “Volition Live” met opnames uit “Culemborg Blues 2022” en het “Better Get Hit” festival (Tilburg). De band die met regelmaat ook er drie blazers bijhaalt, zou nu ook aan een tweede studio album werken. Live is het met Harlem Lake volop genieten. Een eerste deel is ietwat minder puur bluesgericht en zijn er invloeden Dire Straits, Little Feat, Joe Bonamassa en BB King te horen. Van deze laatste bracht men trouwens een zeldzame cover. Muziek die buiten de lijntjes kleurt spreekt ons het meeste aan en dat hoor je bij Harlem Lake. Leadzangeres Janne Timmer is een madam die er staat en werkt zich met een haar scherp uitgesneden stem door de hele set, een stem waar velen jaloers op zouden zijn. Laat bij dit alles nog wat prachtige gitaarsolo’s en prachtige solo’s uit Dave’s Hammond orgel klinken en je snapt dat dit een topper is.

10CC (You whish)

Een band als 10CC moet niet meer uitgebreid voorgesteld worden. Deze popiconen vierden onlangs hun 50 jarig bestaan. 50 jaar, dat zijn twee generaties, een bijna onvoorstelbare periode. The Hotlegs (single Neanderthaler Man), de eigenlijke voorloper van 10CC werd geboren in 1970. In 1972 werd de naam aangepast naar 10CC en hadden als leden Eric Stewart, Graham Gouldman, Lol Creme en Kevin Godley. Enkele jaren later zouden die laatste twee zich afscheiden van de groep. De band kende door de jaren heen verschillende line ups en heeft met Graham Gouldman, Paul Burgess, Rick Fenn, Keith Hayman en Lain Hornal de laatste decennia een stabiele bezetting. Weinigen kunnen dan ook terugblikken op zo’n muzikale geschiedenis en staan er nog steeds volop.

Dit jaar startte 10CC met hun "Ultimate Great Hits Tour" en zo deden ze ook “De Fonne”  aan.

10CC zag zichzelf in de eerste succesjaren, zo’n beetje als de kinderen van The Beatles. Sommige van hun nummers hebben een mening, andere zijn deels fantasie aldus Graham Goldman wiens hart nog steeds “full of soul is”. Naast zijn andere band “Hearts full of Music” werkt diezelfde Graham Gouldman momenteel ook aan een nieuw soloalbum. Respect.

Het optreden dan, daar kunnen we zeer kort over zijn. Een massa volk betoveren met een resem hits en een a capella versie van Donna, daar zijn niet genoeg superlatieven voor. Misschien in naam van allen enkel “a big thank you”

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by TLT

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

Op één na de laatste dag stonden opnieuw heel wat interessante bands allerlei op de verschillen pleinen en podia. Diversiteit en kwaliteit waren opnieuw hoog tot heel hoog. Een leuke tijd voor de muziekliefhebbers alom. Planning loopt soms in het honderd en zo ook nu weer. De weergoden waren ons niet zo gunstig deze keer.

Outline

Op de Korenmarkt stond Eva Wijnen, een zangeres uit Nederlands Limburg met haar band "Outline". Vorig jaar kon men haar hier ook reeds aanschouwen met "Eva Wijnen & Otherwise". Met Outline brengt Eva twee zangeressen mee Marloes Nogarede en Suzan Spreeuwenberg. De drie verschillende stemmen vormen samen de vocale kern van de band die tevens akoestisch (met keys) kan optreden. Ditmaal werd het trio echter ondersteund door Eva haar vaste band. Hun muziekkeuze moet men gaan zoeken in de lichtere pop, soms ietwat country en een streepje soul waar het drietal uiterst tot hun recht komt. Eva Wijnen verbaasde iedereen door a capella het  openingsnummer “Anything” te brengen. O zo mooi. Daarmee werd de trend onmiddellijk gezet voor een sterk optreden. Samen met Marloes en Suzan, die ook hun eigen deel solo brachten, is dit een pracht van een vocaal trio. Zelden gehoord. De bewerkingen van de songs zijn heel apart. Zo hoorden we Stromae’s "Papoutai" in geheel eigen trage maar herkenbare versie, klasse. Zowel Nederlandstalig als anderstalig werk werd ons deel, zij het nu traag of ritmisch maar altijd met de nadruk op zang. Gefeliciteerd Outline, dit was top.

Stunning Suzy

Aansluitend aan hun vrienden uit het Nederlandse Horst was het de beurt aan Stunning Suzy. Het is altijd een beetje thuiskomen in Gent, aldus Joep Vullings, bassist in beide bands. Het moet zowat de zevende keer zijn dat deze Classic Rock coverband tijdens de Gentse Feesten op  de Korenmarkt staat dat kan maar één ding betekenen. Ze zijn niet alleen keigoed maar ze komen ook graag terug. Met een niets aflatende energie beukten zangeres Karin Hoeben en band op de Korenmarkt in maar wij zijn niet van een kleintje vervaard en is voor ons een makkie. Tenslotte zijn we Gentenaars, of niet? Op het menu stonden overbekende hits van "Lets Zeppelin", "Deep Purple", "U2", “ Cheap Trick”, "The Rolling Stones", "ZZ Top", "The Who", "CCR" en zo verder. Heel wat top rocknummers, het mag gezegd zijn. Stunning Suzy doet dit met een verbazende gedrevenheid en energie. Een tweede leadgitarist was er opnieuw bij met Bryan Bos. Samen met Gijs Hoeben en toetsenist Ray Groothuis, op Hammondorgel, vormen ze een heel sterke rock coverband. Laten we vooral Joep Vullings (bas, backing vocals) en Niels Van Lierop (drums) die de band van het perfecte ritme voorziet, niet vergeten. Een te gekke Nederlandse band voor een crazy rockfeestje.

U2BE

Naar goede jaarlijkse gewoonte plant men op de Korenmarkt, zowel in het namiddag als avondprogramma, een tribute dag in. Deze keer was het niet anders. U2BE, een Vlaamse  U2 coverband mocht als eerste de spits afbijten. Geen onbekende voor velen en terecht. Nick “Bono” Beernaert en band staan dan ook garant voor de perfecte imitatie van de Ierse rockband. Zijn “unforgetable fire” en capriolen sloegen onmiddellijk over op het publiek dat natuurlijk alle nummers luidkeels mee brulde “Angel of Harlem”, “Desire”, “One”, de springer “I will follow”, “Vertigo”, “Sunday Bloody Sunday” tot in de details. Allemaal tot in de perfectie gebracht. Je zou bijna denken dat “de echte” hier stonden. U2BE maakte er een echte “reality show” van, dit met de juiste beelden op de achtergrond geprojecteerd.

Ja het was een “Beautifull day”

Goes & Goes

Oftewel Vader & zoon. “Nie gezeverd” of misschien juist wel maar dan op ludieke wijze, zo breit Michel Goessens zijn eigen liedjes aaneen. Een alleswetende ziener, verteller en poëet in het Sleins dialect die graag zijn applaus krijgt voor zijn liedjes. Wanneer het regent neemt ie een andere gitaar en zowaar de regent houdt op, je moet het maar weten. Het "werk" op het podium doet hij allemaal zelf (als we dat mogen geloven). Michel staat op voor dingen waar hij passie voor heeft en dat recht heeft ie al is dat met een emmer op zijn kop. Het is wat hem tot Michel maakt.

Onlangs bracht het vader en zoon hun eerste LP/CD “Nie gezeverd” uit. Algelijk een goe ding.

Yung Camel & Jens Wal

Broeie en bar Broei geven de gelegenheid om jongen muzikanten hun ding te doen  aan het Geeraard de Duivelsteen. Het opmerkelijke daarbij dat iedere bezoeker een draadloze hoofdtelefoon krijgt zodat het omgevingsgeluid niet bezoedeld wordt. Voorbijgangers zien dan ook dansende mensen met lichtgevende hoofdtelefoons maar geen geluid, best vermakend. Een half uurtje rappen en hiphop met Camel, Jarne, etc viel best mee ook al is het soms freestylen op te gekke beats en zijn teksten niet op voorhand gepland.

Klik op de video voor een fotoreportage

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

Tien dagen feesten is lang, toch gaan die snel voorbij. Straks zal het weer gedaan zijn en komt de ontwenning. De herinneringen die blijven echter, vooral de uitzonderlijke en goede optredens zoals we gisteren er eentje konden meemaken.

SIXX (live music band)

We leerden de toen vrij nieuwe partyband uit Geraardsbergen, net voor de corona periode bij opnames voor een promovideo, kennen. Het klonk toen al meer dan behoorlijk dus waren we nieuwsgierig hoe de band ondertussen gegroeid is. Het zanggedeelte werd naast de (mannelijke) leadzang nog versterkt met een tweede leadzangeres. Niet alledaagse partyband eerder eentje die “buiten de lijntjes kleurt” en dat zien we graag. Zeg nou zelf, waar hoor je Bozz Scags, Simply Red, Joe Cocker, Zuchero, Hall & Oates, Bryan Adams, Phil Collins en Huey Lewis & The News samen in één stomend optreden. Bij SIXX is dat dagelijkse kost. Ondanks een nogal heftige en lange bui bleef iedereen toch staan en dat wil enkel zeggen dat het goed is.

Bluestooth (funky rock connected to the blues)

Bluestooth is eveneens afkomstig uit de Vlaamse Ardennen en deelt drums, keys en leadgitaar met SIXX. Zelfde kern dus maar totaal ander genre. Ook deze band zocht hun inspiratie niet bij de gebruikelijk covers en dito sound. Zo zie je ook blazers zoals een sax, een schuiftrombone en trompet, niet gebruikelijk voor een bluesband. Samen creëren ze een mooi geheel. Dat Geert Van Vaerenbergh weet hoe een gitaar te bespelen was al eerder te zien, de solo’s die hij uit zijn instrument tovert mogen er zijn. De band heeft met Yves Raveydts een sterke leadzanger die met kracht en overtuiging het overgrote deel van de zang doet. Hij wordt bijgestaan door Katrien De Tant. Mooie baslijnen bijgestaan door een Hammondorgel zorgen ervoor dat songs als “Deja vodoo”, “Walking the Dawg”, “Thrill is gone”, “Yellow Moon” en “Real Mother For Ya” en “Always on the run” volledig tot hun recht komen. Een band die zijn songs interessant en “af” weet te maken.

Brass Party

Brass Party is een "stelletje ludieke blazers" afkomstig uit Lochristi. Op de Gentse Feesten concentreren ze zich voornamelijk op straatanimatie. Zo spelen ze volledig akoestisch hun herkenbare liedjes in verscheidene straten voor en tussen het publiek. Nooit is een glimlach ver af wanneer klarinet speler tussendoor weer eens gekke fratsen uithaalt.

Iskander Moon

Een beetje onverwacht en omdat er toch voldoende tijd naar het volgende optreden toe was deden we Het Luisterplein even aan alwaar een “oude” bekende Iskander Moens met band geprogrammeerd stond. Ooit zagen we deze jongeling op ‘The Night of The Guitars” en waren toen reeds onder de indruk. Zijn huidige activiteiten als singer/songwriter en producer maakten ons nog meer nieuwsgierig. We weten uit ervaring dat de laatste twee decennia heel wat muzikaal talent vanuit verschillende conservatoria zoals het KASK in de juiste vorm gegoten werd en daarom was het een ideale gelegenheid om de “jeugd” nog eens aan het werk te zien. Woorden schieten te kort om te beschrijven wat Iskander Moens en zijn band doet. Zelf omschrijf hij zijn muziek als “Folkpop uit de ogen van een energieke singer-songwriter” we zouden daar graag het speelse en diepe gevoel willen bijzetten. Net hetzelfde gevoel waarmee hij en zijn band, een voor ons, totaal onbekend werk brengt. Zijn nummers variëren sterk in opbouw, doch allemaal uiterst aaibaar mede door het enthousiasme waarmee hij ze vertolkt. Zo hoorden we als laatste Beauty of it all dat heel langzaam opbouwt en uiteindelijk tot een ware smaakexplosie komt. Iskander laat zich bijstaan door Hanne Vandekerckhove op bas, Nederlander Renzo Rijn op drums en banjo en trompet, banjo, slide en leadgitaar virtuoos Klaas Tomme.

Zwaar onder de indruk en met een warm gevoel verlieten we het Luisterplein, het zou nog lang nazinderen.

Walis

Ook Walis zagen we eerder deze week en staat komend weekend nog eens op het programma. Zeker is dat ze opnieuw in topvorm waren net zoals het ganse Veerleplein. Ook een band die een gedurfd maar aparte set speelt. Zo heerlijk om nog eens met Bears Den, Mumford & Sons, Queens of the Stone Age, Crowded House te kunnen meebrullen.

Klik op de video voor een fotoreportage

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

Op deze midweek dag passeerden enkele live partybands, een rock coverband en een tribute band onze pas gereinigde lenzen. Bands die niet van de minste waren zo bleek later. Het moet gezegd worden dat men geen kosten spaart om voldoende kwaliteit op het podium te krijgen en dat kunnen we alleen maar voor juichen.

De Ambissadeurs

Nee, het is geen typefout, de band laat zich gewoon zo noemen. De Ambissadeurs brengen een stomende medley set waarbij ze graag het publiek bij betrekken. Naast een vleugje New Wave, de gebruikelijke rock, enkele funky beats, krijgt men tevens nineties en Nederlandse hits. De Ambassideurs kenden een stormachtige start op de Korenmarkt, letterlijk en figuurlijk dan. Een vrij hevige maar korte bui passeerde net de placade die half leeg liep maar dit kon de pret niet kon drukken van de echte diehards. Het wervelend optreden in medley stijl, wat een tegenwoordig zo veel geziene trend is wat ons overspoelde. Niet altijd “ons ding”, gewoon opdat soms teveel op voorhand is opgenomen muziek het zo gemaakt laat klinken. Bij de Ambissadeurs is dit echter niet het geval, ze gaan voluit voor live en dat klinkt toch een tikkeltje beter.

MAF (music and friends)

Een jong zeskoppige coverband uit het Neteland (Kempen) die er een varia aan stijlen brengen. Rock, pop, funk, dance, hiphop en house is hen niet vreemd zolang het maar swingt. Het niets aflatend tempo en energie waarmee zij hun publiek bespelen brengt je een gelukzalig warm gevoel. Sterk gezongen door zowel zanger als zangeres wat niet afdoet aan de ander kwaliteiten van de band. Zo hoorden we scherp uitgesneden gitaar en drumsolo’s. Het werd een “gesprek” tussen live-instrumenten en samples, mensen en “machines”. De MAFste partyband zeggen van zichzelf. Zit wel iets van waarheid in. MAF mag zichzelf op de borst slaan met dergelijk optreden, misschien worden ze ooit wel eens de redders van onze natie.

Slippery People

Een partyband die met hun roots vinden is net ten noorden van onze Vlaamse hoofdstad in Lochristi en op het Veerleplein zowat een thuismatch speelden. Een eerste “match” dan. We hebben echter het vermoeden dat er nog zullen volgen. De naam “Slippery People” is een verwijzing is naar het gelijknamige  nummer van Talking Heads. Een post-punk new waveband uit de jaren 80. Slippery People bracht een grote variatie aan stijlen, altijd heel ritmisch met een enkele rustpauze (slowtime) met “Angels” van Robbie Williams. Het dak ging er nog net niet af toen bij Let’s Stick Together, Summer of 69 en Nutbush City Limits. Een heel mooie Rock ‘n’ roll medley, waar heel wat stukjes twist is zaten, bleek daarna de perfecte keuze. Geen beentjes die konden stil staan. Slippery People kreeg de hele tent tot ieders plezier “on fire”.

MeZaMi (Music from the heart)

Is een twee jaar oud project van Fabio De Bock ook gekend als zanger van de rockcoverband Switch Corona. We schreven reeds eerder deze week uitgebreid over de band. Ook op het Veerleplein slaagde MeZaMi in hun missie om ons vaderland te redden van de ongelovige antirockers.

Rolling The Stones

De naam doet het reeds vermoeden, dit is een The Rolling Stones tribute band. Rolling The Stones

 heeft zijn thuisbasis in Noord Frankrijk maar vergis u niet, men vind er ook Vlaamse muzikanten bij. (hoe een dubbeltje rollen kan). Onder het wakend oog van het Gravensteen deed Etienne Vion (leadzanger van de band) Mick Jagger alle eer aan. Meteen de beuk erin met “Paint it black” gevolgd door “It’s only rock and roll”, yes we like it. We kregen een kilometers lange versie van “Midnight Rambler” en nog zo veel meer van ’s werelds grootse rockband op ons bord. Het is eigenlijk een weeldeprobleem, dachten we tussendoor, om een dergelijke band als de Stones te coveren. Grootse voorwaarde hierin dat men muzikaal en op zanggebied zeer sterk moet staan wat Etienne en zijn band weeral eens bewezen. Als bisnummers kregen we Jumping Jack flash, Satisfaction en Miss You maar toen waren we reeds lang hees. Rolling The Stones, een tributeband waar schijnbaar wij niet alleen genoeg konden van krijgen.

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by Viktor Puype

Artikel en foto’s: Marc De Clercq

 We zijn bijna halfweg de feesten, de vermoeidheid weegt nog niet door ook al is het reeds zwaar geweest. De straten en pleinen lopen nog steeds vol, daar zal het goede weer wel voor een deel schuldig aan zijn. Opvallend vinden we dat dit jaar de kwaliteit van de verschillende bands hoog is. Jan Publiek toonde reeds uitgebreid zijn genoegen. Tot nu toe hebben we geen flauwvallende grootmoeders of verwaterde kiekens gezien, wel opnieuw een aantal topacts.

Polly and The Fathers of Intention

Wie van New Wave houd kwam zeker op de Korenmarkt ruimschoots aan zijn trekken. Een muziekgenre waar velen onder ons mee opgegroeid zijn maar de huidige jeugd kan wel wat van The Cure, Talking Heads, Joy Division , enz smaken. “The Fathers” ontstond in 2007, zijn door de jaren heen (met kleine onderbreking) gegroeid tot de huidige bezetting (vanaf 2019) dit met zangeres Pauline De Bruyne. De band legt de lat hoog en komen live met een setlijst om de vingers af te likken. "Polly" en de band brachten een pracht van een optreden. Het dak kon er niet af gewoon omdat er geen was maar wees eens eerlijk wie houd er nu niet van “A Forest”, “Ice Bear”, ”Cambodja”, “Making plans for Nigel”, “Psycho Killer”, enz. Heel jammer dat er zo weinig New Wave coverbands tde weg vinden naar de podia alom. Er is zeker een plaats voor dat hebben Pauline en haar band uitvoerig bewezen.

KOYLE

Koyle noemt zichzelf “One of the finest rockbands in Belgium” een uitspraak die we ondersteunen. Na een veel te kort anderhalf uur show kunnen we dat met een brede glimlach bevestigen. Muziek voor bronstige mannen, zeker niet voor de faint-hearted.  Stampen, rocken, headbangen, dat is wat je niet kunt laten wanneer de band voluit gaat en eigenlijk doen ze dat altijd. We vroegen ons af waarom het zo lang geduurd heeft om een dergelijk hoog kwalitatieve coverband op de Gentse Feesten te zien. We hoorden ondere andere AC/DC en Iron Maiden rockmedley’s met daarnaast nummers van Billy Idol, Pennywise, Rage Against the Machine, Led Zeppelin en als uitschieter “Ich Will” Rammstein. Een flink bord hardrock. Het verbaasde ons dat deze hardrock coverband reeds 25 jaar bestaat. Waarschijnlijk is die verbazing deels te danken aan de jonge zangeres en beide zangers/leadgitaristen die voortdurend de show maken.

Rock hard, party harder. Best een leuk motto. Een gedurfde maar zeer geslaagde keuze van de Korenmarkt.

Na deze toch wel dikke boterham deden we een omweg via het Trefpunt waar misschien wel Vlaanderens grootste reggae favoriet The Skyblasters aan het werk was. Veel commentaar is daar niet bij, altijd opnieuw leuk om Edward Buadee , “Mutse”  & band bezig te horen. Leuk ook op het Walter De Buckplein is dat je er de sfeer kunt opsnuiven of is dat iets anders.

Snel nog even de Groentenmarkt gepasseerd waar Hammertime de gekende jaren 90 dance party band het mooie weer maakte op een overvol marktplein.

Als laatste aanschouwden we The Plareen Men, naar verluid genoemd naar ene Tab Benoit. Dit quintet brengt gepowerde rhythm en blues, een beetje roots music overvleugeld met een sausje van onvermijdelijke blazers en funky rythms. Even dachten we dat Louis Armstrong deel uitmaakte van de band, het bleek echter Peter Versluys met een warme diepe stem. Willy De Vleeshouwer, geen onbekende in het bluescircuit, verzorgde op gepaste wijze de gitaarritmes en solo’s.
 

Klik op de video voor een fotoreportage

Music by TLT

Artikel en Foto’s: Marc De Clercq